Urodzony 22 grudnia 1973 r. w Węgrowie. Syn Mariana i Zofii z d. Korzeniewskiej. Chrzest przyjął w parafii Kosów Lacki. I Komunię Świętą i Bierzmowanie miał w Prostyni. Od urodzenia do 1988 r mieszkał w parafii Prostyń ponieważ jego rodzice pracowali jako nauczyciele w Szkole Podstawowej w Wólce Okrąglik, do której uczęszczał również Jakub. W tej miejscowości służył do Mszy Świętej, a przez pewien czas śpiewał w tamtejszej scholi. Również Także w Wólce Okrąglik chodził na lekcje religii, które przez pewien czas odbywały się w domu państwa Bartczuków a później w kaplicy . Szkołę średnią - Technikum Elektryczne, ukończył w Sokołowie Podlaskim. Po maturze w 1993 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Drohiczynie. Po święceniach diakonatu, które miały miejsce 12 czerwca 1998 r. odbywał praktykę duszpasterską w Brańsku. W 1999 r. obronił prace magisterską "Grzech społeczny według nauczania Jana Pawła II" napisaną na seminarium naukowym z Katolickiej Nauki Społecznej pod kierunkiem ks. Andrzeja Ulaczyka. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ks. bpa Antoniego Dydycza 19 czerwca 1999 r. Na obrazku prymicyjnym jako dewizę swego posługiwania umieścił słowa: "Jezu ufam Tobie" . Będąc neoprezbiterem został mianowany wikariuszem parafii Perlejewo.

Urodzony 10. 03. 1947 r. w Morzyczynie - Włókach. Ukończył cztery fakultety: Studia wyższe w zakresie psychologii w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim finalizując je doktoratem (temat: "Koncepcja człowieka w poglądach Jana Władysława Dawida".; studia podyplomowe w Akademii Rolniczej w Warszawie (ochrona i kształtowanie naturalnego środowiska); studium Nauczycielskie w zakresie filologii polskiej oraz studia filozoficzno - teologiczne w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Został wyświęcony na kapłana 28 maja 1991 r. przez ks. kard. Józefa Glempa w Archikatedrze Warszawskiej . Następnego dnia, w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego celebrował Mszę Świętą Prymicyjną w Prostyni . Placówki duszpasterskie (wikariaty): Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Konstancinie Jeziornej. Następnie parafia Matki Bożej Fatimskiej w Warszawie Ursusie, gdzie był m. in. opiekunem Rodzin Nazaretańskich i duszpasterzem studentów. W 1995 r. został mianowany wikariuszem parafii św. Tomasza Apostoła w Warszawie (Ursynów). Rozpoczął wtedy pracę jako kapelanem Hospicjum Onkologicznego znajdującego się na terenie parafii. Podjął również obowiązki psychologa w Poradni Katolickiej Zdrowia Psychicznego i opiekuna "Grupy św. Tomasza" skupiającej inteligencję. Ks. T. Małkiński interesuje się tematami teologicznymi, psychologicznymi, literackimi i ekologicznymi . Często odwiedza muzea podziwiając malarstwo, szczególnie marynistyczne. Ciekawi go rzeźba i grafika. W sposób szczególny jest zainteresowany historią kulturą i obyczajami narodu wybranego. Ponadto ks. Tomasz często pielgrzymuje m. in. do Ziemi Świętej, szlakami św. Pawła oraz do sanktuariów Maryjnych. Publikuje artykuły w czasopismach: "Humanizacja Pracy", "Przegląd Historyczno - Oświatowy", "Przegląd Pedagogiczny", "Gość Niedzielny", "Wiadomości Parafialne", "Miejsca Święte" . Należy do Unii Kapłańskiej i Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Życie ks. Tomasza Małkińskiego jest ściśle związane z posługą chorym. Po studiach obok wykładania psychologii w Ośrodku Doskonalenia Kadr Kierowniczych pracował jako salowy w Domu Pomocy Społecznej. Następnie ukończył kurs pielęgniarza i sanitariusza szpitalnego. Po święceniach był kapelanem szpitala Stołecznego Centrum Rehabilitacji im. prof. Weisa w Konstancinie oraz w Centrum Kształcenia Inwalidów. Ponadto pełnił funkcję kapelana i psychologa w Domu Emeryta Polskiej Akademii Nauk również w Konstancinie a od 1995 r. podjął pracuję w Hospicjum Onkologicznym. W wywiadzie udzielonym w ósmym roku kapłaństwa stwierdza: "To, że jestem człowiekiem szczęśliwym ma uzasadnienie w tym, że staram się w swoim życiu Boga mieć na pierwszym miejscu i szanować ludzi, dla których chcę pracować i dostrzegać w każdym cierpiącym człowieku Chrystusa. Moja wrażliwość na cierpienie była zauważalna od najmłodszych lat [...] Pochylając się nad człowiekiem umierającym mam świadomość, że pochylam się nad Chrystusem cierpiącym, w myśl słów: <>. To płynie z mojej głębokiej wiary, że chorzy są najlepszą cząstką Kościoła i że są najbliżej Chrystusa cierpiącego. I to jest dla mnie źródłem pogody ducha" .

Urodzony 12. VI. 1961 r. w Prostyni. Tam też uczęszczał do Szkoły Podstawowej w latach 1968 - 1976. Następnie podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Sokołowie Podlaskim. W roku 1980 zdał egzaminy maturalne i został przyjęty do Nowicjatu Towarzystwa Salezjańskiego w Czerwińsku nad Wisłą, który zakończył złożeniem pierwszych ślubów zakonnych 22 sierpnia 1981 r. Na przełomie 1981/82 r. miał praktykę duszpasterską w Lutomiersku k. Łodzi. Po jej zakończeniu odbywał studia seminaryjne: pierwsze dwa lata w Kutnie - Woźniakowie a następne cztery w Lądzie n. Wartą. Zakończył je złożeniem pracy magisterskiej z teologii pt. Koncepcja Bytu Koniecznego w "Księdze Wiedzy" Awicenny". Święcenia kapłańskie przyjął w 1988 r. i został skierowany na studia w zakresie filozofii teoretycznej na KUL. Po czwartym roku studiów otrzymał urlop dziekański i stypendium językowo naukowe w Londynie i Oksfordzie. Studia ukończył w 1993 r. uzyskaniem stopnia magistra historii filozofii na podstawie pracy pt. "Historia filozofii w ujęciu "Summa Philosophiae" przypisywanej Robertowi Grosseteste" . Od 1993 r prowadzi wykłady w WSD Towarzystwa Salezjańskiego w Łodzi, gdzie pełnił obowiązki katechety. Wśród przedmiotów przez niego wykładanych są: filozofia religii, filozofia Boga, antropologia filozoficzna oraz łacina . Oprócz seminarium łodzkiego wykładał w latach 1996 - 98 filozofię Boga w WSD Towarzystwa Salezjańskiego w Lądzie n. Wartą.

Urodzony 4. III 1958 r. w Treblince. Syn Kazimierza i Barbary z d. Jagiełło. Szkołę Podstawową ukończył w Prostyni a następnie Technikum Rolnicze w Sokołowie Podlaskim. Po maturze uzyskanej w 1978 r wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach . Ks. Sylwester będąc w seminarium tak napisał o swej drodze do kapłaństwa: "Rodzicom, a w szczególności mamie zawdzięczam to, iż znalazłem się na tej drodze. [...] jak wynika z opowiadań mamy, już od lat dziecięcych chciałem być kapłanem. [...] Z czasów szkoły średniej chyba najbardziej przełomowym okresem był dla mnie ostatni rok, to jest piąta klasa. [...] O decyzji wstąpienia do Seminarium pierwszej powiedziałem mamie. Było to pewnego wieczoru przed ostatnim egzaminem maturalnym. Przyjęła tę wiadomość ze łzą radości w oczach. Powiedziała, iż zawsze modliła się o to i czuła, że tak się stanie" . Kapłanami zaś, którzy mieli znaczny wpływ na jego powołanie byli: ks. prał. Józef Ruciński, długoletni proboszcz w Prostyni oraz ks. Romuald Michalczyk, który był proboszczem rodzinnej parafii w czasie trwania jego studiów seminaryjnych. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ks. bpa Jana Mazura w 1984 r. W dniu Prymicji - 1 lipca, ksiądz neoprezbiter poświęcił krzyż przy rodzinnej posesji, na pamiątkę tej uroczystości. Brali w niej udział niemalże wszyscy mieszkańcy wioski oraz wierni z sąsiednich parafii. Po poświęceniu krzyża w Treblince zebrani wyruszyli procesjonalnie ze śpiewem na ustach, za krzyżem i chorągwią do kościoła w Prostyni, gdzie była Msza Święta prymicyjna, podczas której homilię wygłosił ks. Marek Major - biblista. Kolejne parafie (wikariat):Motwica (1984 - 85), Łaskarzew (1985 - 88), Ryki (1988 - 91). Od 1991 r jest proboszczem nowoutworzonej parafii p.w. św. Maksymiliana Kolbego w Bazanowie. Ks. Sylwester wychodząc z założenia, że parafia jest rodziną rodzin zaangażował się w sposób szczególny w ten rodzaj duszpasterstwa, który polega na pomocy rodzicom w dobrym wychowywaniu dzieci. Dostrzegając problem alkoholizmu, począwszy od parafii Łaskarzew do chwili obecnej z jego pomocy skorzystało wiele osób. Sam zaś jeszcze przed obłóczynami w sutannę postanowił być abstynentem i tak jest do tej pory . W latach 1986 - 90 studiował na ATK (Instytut Studiów nad Rodziną w Łomiankach), gdzie obronił pracę magisterską pisaną pod kierunkiem ks. dra Jana Decyka: "Implikacje święta Świętej Rodziny w odniesieniu do rodziny współczesnej".

Urodzony 27. VIII. 1948 r. w Prostyni, gdzie w 1962 r ukończył Szkołę Podstawową. Od 1962 r. przez rok był uczniem Salezjańskiej Szkoły Organistowskiej w Przemyślu, którą władze komunistyczne zamknęły w październiku 1963 r. Wtedy wstąpił do Towarzystwa Salezjańskiego i od tego czasu przez 6 lat przebywał w Czerwińsku n. Wisłą, gdzie miał aspirantat (1963/64) nowicjat (1964/65) i kończył szkołę średnią uzyskując w 1967 r. maturę. Dwuletnie studia filozoficzne odbywał w latach 1967-69. Podczas pobytu w Czerwińsku kontynuował naukę gry na fortepianie i na klarnecie w większości jako samouk. Grał też w orkiestrze dętej. W latach 1969 - 70 miał asystencję w Gdańsku - Oruni pełniąc obowiązki organisty w tamtejszym kościele. Jednocześnie pobierał lekcje gry na fortepianie u p. Marii Mireckiej i otrzymał świadectwo ukończenia nauki w zakresie działu młodzieżowego Społecznego Ogniska Muzycznego w Gdańsku. Następne cztery lata odbywał studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Lądzie nad Wartą. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1974 r. Placówki: Frombork (1974 - 78). Pracował tam jako wikariusz i organista. Pobierał w Gdańsku prywatne lekcje gry na organach u p. Jerzego Falkowskiego, (uczeń prof. Jana Batora); Warszawa - dom przy Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa (1979 - 83). W tym czasie odbył studia na Akademii Teologii Katolickiej w Wydziale Teologicznym w zakresie muzykologii uzyskując w 1983 r. stopień magistra. W tym samym roku wraz z chórem muzykologii ATK brał udział w festiwalu muzycznym zorganizowanym przez Katolicki Uniwersytet z Mediolanu; Kutno - Woźniaków (1983 - 1990). Wykładał muzykę sakralną w tamtejszym seminarium i prowadził orkiestrę dętą oraz chór klerycki, który dwukrotnie śpiewał podczas Mszy Świętej w kościele św. Krzyża transmitowanej przez polskie radio. W latach 1990 - 2000 przebywał w Lutomiersk). Przez pierwsze sześć lat był przełożonym domu a następnie nauczycielem chorału gregoriańskiego i akompaniamentu liturgicznego w Salezjańskiej Szkole Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej II stopnia w Lutomiersku . Od roku 2000 jest przełóżonym w Zgierzu k. Łodzi.

Urodzony 19. IV. 1943 r. w Prostyni. Szkołę średnią ukończył w 1960 r. w Sadownem. W tymże roku rozpoczął studia w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie . Wyświęcony na kapłana 12. VI. 1966 r. przez kard. Stefana Wyszyńskiego. Po święceniach został mianowany wikariuszem parafii Sobików (1966 - 67), a następnie Strzelce k. Kutna (1967 - 68) oraz parafii św. Anny w Wilanowie (1968 - 72). Następnie przeniesiony na rezydenta parafii św. Jana Kantego w Warszawie (1972 -75) rozpoczął studia katechetyczne na ATK. Później został wikariuszem par. św. Augustyna w tym mieście (1975 - 83). W 1976 r. ukończył ATK uzyskując stopień magistra w zakresie katechetyki. W roku akademickim 1978/79 był słuchaczem wykładów z pedagogiki religijnej na Uniwersytecie Monachijskim. W 1983 r. otrzymał polecenie prowadzenia wykładów z katechetyki w WMSD w Warszawie. Jednocześnie rozpoczął pisanie doktoratu. Przy tym był rezydentem przy filii seminarium w Tarchominie (1983 - 84) oraz w parafiach: Konstancin 1984 - 85) i par. Matki Bożej Różańcowej na Bródnie (1985 - 86). Następnie został przeniesiony na wikariat par. św. Floriana na Pradze (1986 - 89). W 1989 r. uzyskał tytuł doktora teologii w ATK. Od tego roku jest proboszczem parafii św. Brata Alberta w Wesołej - Zielonej. W latach 1994 - 98 dodatkowo wykładał katechetykę w Seminarium Duchownym w Łowiczu .

Urodzony 01. 05. 1932. Syn Franciszka i Marianny z. d. Leśniewskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 27. 05. 1965 r. z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. Wikariuszem był w: Siennicy, Krośniewicach, Postoliskach, Lesznie, Wiązownie, i jeszcze raz w Postoliskach. Rektorem kościoła w Secyminie. Rezydent: Leoncin i obecnie - Borchów .

Urodzony 28. 02. 1931 r. w Prostyni. Syn Antoniego i Urszuli z d. Walczuk. Szkołę Podstawową ukończył w Prostyni (1939 - 46). (Był świadkiem wydarzeń związanych za zburzeniem kościoła w 1944 r.) W Sadownem uzyskał małą maturę a następnie w Łochowie dużą maturę (1952). Chciał iść na studia ale nie przyjęto go za apolityczność. Na jesieni poszedł do wojska, gdzie był w 53 batalionie łączności w Lublinie . Po służbie wojskowej pracował kilka miesięcy w Ministerstwie Przemysłu Drobnego i Rzemiosła w Warszawie. W 1955 r wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Święcenia kapłańskie przyjął 27 maja 1961 r. z rąk ks. bpa Ignacego Świrskiego. Wikariuszem był w: Okrzei (1961 - 62), Mordach (1962 - 63), Radoryżu (1963 - 64), Malowej Górze (II - VII 1964), Łochowie (1964 - 67). Następnie został mianowany administratorem parafii: Kodeniec (1967), Wirów (1967 - 71), Seroczyn (1971 - 87). Od 21 października 1987 r jest proboszczem w Stoczku Węgrowskim . Od 1987 r. jest ojcem duchownym dekanatu węgrowskiego. W 1993 r. został mianowany kanonikiem honorowym kapituły kolegiackiej w Węgrowie, a w 2000 r. gremialnym . W parafii Stoczek jest jednym z następców ks. Laurentego - pierwszego proboszcza, który również pochodził z Prostyni .

Urodzony 24 I 1930 r. w Poniatowie. Syn Jana i Józefy z. d. Iwańskiej. Jego matka była nauczycielką i zorganizowała w Poniatowie filię prostyńskiej Szkoły Podstawowej (klasy 0 - IV włącznie). O. R. Mystkowski uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Prostyni. Mając 14 lat w wyniku działań wojennych był poważnie ranny w nogę. W 1946 r. wraz z rodziną przeniósł się do Szczecina i tam ukończył Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące, po czym złożył dokumenty na Politechnikę w tym mieście . W 1949 r. poznał Zakon Jezuitów i 14 września 1949 r. rozpoczął nowicjat w Kaliszu rezygnując ze studiów świeckich. W latach Filozofię studiował w Krakowie (1953 - 56) a następnie teologię w Warszawie (1956 - 60) . Kolejne placówki: Czechowice - Dziedzice (1 rok), Bydgoszcz (1 rok), Poznań (1 rok), Szczecin (12 lat) - m. in. kapelan szpitala (400 łóżek), Piotrków Trybunalski, gdzie o. Ryszard zajmował się katechezą, szpitalem i prowadził rekolekcje . Obecnie przebywa tam jako emeryt.

Urodzony 11 listopada 1915 w Rytelach Święckich. Syn Polikarpa i Zofii z d. Skłodowskiej. W 1923 r. rozpoczął naukę w miejscowej pięcioklasowej Szkole Powszechnej, która ukończył w 1929 r., po czym wstąpił do siedmioklasowej Szkoły Powszechnej w Zarębach Kościelnych i tam skończył szóstą klasę. W 1930 r rozpoczął naukę w czwartej klasie Gimnazjum Biskupiego w Siedlcach, i tam złożył egzamin dojrzałości w 1935 r. Po maturze wstąpił da Seminarium Duchownego w Janowie Podlaskim. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1942 r. Kolejne parafie; wikariusz w: Sarnaki (1942 - 43), Zbuczyn (III - X 1944), Mordy (X - XII 1944), administrator parafii Hrud (XII 1944 - V 1945), rektor filii w Horoszkach Dużych (V 1945 - VII 1946), w czerwcu 1946 r na swą prośbę został zwolniony z tej palcówki z pozwoleniem na wstąpienie do zakonu Jezuitów . ( W tym czasie jego siostra rodzona Helena rozpoczęła postulat u Sióstr Loretanek) Ks. Marian zaś przebywał tymczasowo na terenie rodzinnej parafii i na prośbę ks. Józefa Rucińskiego został mianowany wikariuszem parafii Prostyń (I - VIII 1947). Od września 1947 r. został prefektem szkół siedleckich, gdzie uczył czasem 10 godzin religii dziennie. Katechizował m. in. w Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Bolesława Prusa. Później zastępował chorego ks. A. Cegłowskiego w administrowaniu parafii Ceranów (VI 1948 - IV 1949) . W 1949 r dostał nominatę na prefekta filii duszpasterskiej w Bejdach a następnie był wikariuszem w: Łaskarzewie (II - X 1950), Parysowie (IX - XII 1950), Sterdyni (XII 1950 - I 1951), Ulanie (IV - VIII 1951). Później został mianowany prefektem szkół w Garwolinie i tamtejszym wikariuszem (VIII 1951 -II 1954). Następnie pełnił obowiązki wikariusza w Parczewie (II - VIII 1954) a od sierpnia 1954 r został mianowany administratorem parafii Siemień, gdzie pracował do czasu przejścia na administratora parafii Goźlin (1960 - 65). W okresie od listopada 1965 do kwietnia 1966 przebywał w Austrii, gdzie biskup Rubin rozmawiał z nim w sprawie duszpasterstwa wśród polonii zagranicznej . Jednak w maju 1966 r. wrócił do Polski i pomagał w duszpasterstwie w parafii Prostyń. W sierpniu 1966 r. został mianowany wikariuszem parafii Trzebieszów. Od 1968 r pełnił urząd administratora parafii Bruss (vikarius oeconomus) a od 1972 r Wyszków. 11 lat później przechodzi na probostwo parafii Marianna (1983 - 87). Stamtąd na swoją prośbę przechodzi na emeryturę. Następnie pomagał w duszpasterstwie parafii Prostyń pełniąc obowiązki rektora kaplicy w rodzinnej wiosce Rytele Święckie. Później był rezydentem w parafii św. Antoniego w Mińsku Mazowieckim . Zmarł w 1990 r. po 48 latach kapłaństwa.

W latach 1616 - 1657 był proboszczem w parafii Mordy. Ponadto pełnił w diecezji łuckiej odpowiedzialne funkcje; przez szereg lat był dziekanem łosickim a nawet surogatem. Hierarchia kościelna wtedy przedstawiał się w ten sposób, że na czele Konsystorza (odpowiednik dzisiejszej Kurii Diecezjalnej) stał oficjał. Kiedy oficjał wyjeżdżał, zastępował go wiceoficjał, zwany surogatem (iudex surrogatus). Miał on uprawnienia na równi z oficjałem. Za czasów biskupa Andrzeja Gembickiego, w latach 1638 - 39 surogatem oficjała janowskiego ks. Jana Zalewskiego był właśnie ks. Maciej Prostyński . W praktyce często na jego barkach spoczywało administrowanie diecezją czego świadectwem są liczne dokumenty zawarte w 25 tomie Akt Konsystorza Janowskiego (Archiwum Diecezji Siedleckiej) . Widać tam, że potwierdzał on fundacje, m. in. kaplicy i szpitala w Kamieńcu Litewskim, zatwierdzał testamenty, przyjmował skargi w związku z dziesięcinami i załatwiał szereg podobnych spraw. W archiwum parafii Prostyń zachował się spis inwentarza kościelnego dokonany przez niego w 1636 r. W samej parafii Mordy występuje on często w księgach ochrzczonych, które rozpoczynają się od 1610 r. W gronie kapłanów pochodzących z parafii Prostyń był on jednym z pełniących najbardziej odpowiedzialne funkcje w diecezji.

Pochodził z rodziny fundatorów parafii i kościołów. Był zapewne wnukiem Bogdana Prostyńskiego . Miał dwóch braci: Piotra i Leonarda. Proboszczem został mianowany 9 października 1544 r. na prośbę kolatorów: Baltazara i Krzysztofa . Ks. Jan ufundował do kościoła małe organy czyli tzw. pozytyw . (W XVI w. taki instrument należał do rzadkości w kościołach, tym bardziej w ubogich stronach) . Troszczył się również o szkołę . Za jego czasów, w 1577 r. miał miejsce spór o ziemie na Maleszewie, które w I połowie XVI zostały przekazane na rzecz parafii w Prostyni a pod koniec wieku spadkobiercy donatorów nie chcieli tego respektować. Sprawa ta ciągnęła się przez wieki. (Zachowały się liczne dokumenty z nią związane podające nazwiska mieszkańców) . W 1580 r. figuruje w rejestrze podatkowym w związku z płaceniem należności za uprawę trzech włók zieni należących do Maleszewy . Jego staraniem powstało w Prostyni w 1586 r. bractwo św. Anny, jako jedno z pierwszych w diecezji łuckiej . Zachował się testament ks. J. Prostyńskiego sporządzony w styczniu 1607 r. Na początku tego dokumentu oddaje Bogu swą duszę. Poleca, aby został pochowany w krypcie kościoła Trójcy Przenajświętszej. Swemu bratu Leonardowi przekazuje włókę ziemi polecając aby wypłacał roczną pensję jego następcy, żeby w święto św. Mateusza Apostoła corocznie była sprawowana za niego Eucharystia, a wikariuszowi - ks. Marcinowi Rozanowi zleca odprawianie za swoją duszę jednej Mszy Świętej w tygodniu. W testamencie przekazuje mu też prawo do dziesięciny snopowej z Kiełczewa i Rytel. O trosce ks. Jana Prostyńskiego o miejscowe świątyni świadczy wzmianka w testamencie, że swą sutannę, płaszcz podbijany lisimi skórkami i inne szaty poleca sprzedać i zakupić za uzyskane pieniądze paramenty liturgiczne i ozdoby do kościołów. Do tych świątyń przekazał również dwa kobierce. Z testamentu wnioskujemy, że był muzykalny ponieważ miał różnego rodzaju instrumenty muzyczne . Ks. Jan Prostyński duszpasterzował w tej parafii najdłużej ze wszystkich proboszczów - 64 lata.

Kolejny członek rodziny kolatorów parafii Prostyń. Był kapelanem wojewody podlaskiego Fryderyka Sapiehy . Rodzina, u której pełnił służbę kapłańską miała swe posiadłości m. in. w Boćkach, Siemiatyczach, Wysokim Mazowiecku i Kodniu. (To właśnie wnuczek rodzonego brata Fryderyka przywiózł w 1631 r. cudowny obraz Matki Bożej z Guadelupe na Podlasie) . Obecność kapłana katolickiego na dworze Sapiehów była szczególnym wydarzeniem ponieważ należeli oni do obrządku wschodniego. W Kodniu w połowie XVI w. istniały dwie świątynie cerkiew prawosławna i kościół katolicki, obie pod wezwaniem Ducha Świętego i obie uposażane przez ten rod. Sapiehowie uczestniczyli w liturgii obu obrządków, a w cerkwi polecili modlić się za Ojca Świętego . Kodeński kapelan ks. Maciej jest wzmiankowany w dokumencie z 1544 r. związanym ze zmianą proboszcza w Prostyni . Zapewne to on wstawił się u Sapiehów, aby do Kodnia, przyszedł zasłużony ks. Maciej Dobratycki, będący proboszczem prostyńskim od 1511 r. Na prośbę kolatorów nowym proboszczem w sanktuarium Trójcy Świętej został ks. Jan Prostyński. Popierał tę kandydaturę także kapelan Sapiehów. Obecność ks. M. Prostyńskiego na dworach ówczesnych magnatów Rzeczpospolitej odbijała się pozytywnie na rozwoju sanktuarium. W tym świetle łatwiej nam zrozumieć, skąd królowa Bona oraz wiele innych osób mogło wiedzieć o objawieniach św. Anny w Prostyni.

Jest pierwszym znanym kapłanem pochodzącym z parafii Prostyń. Najczęściej występuje w dokumentach jako Wawrzyniec, proboszcz ze Stoczka (Laurentius Plebanus in Stoczek), bez wymieniana nazwiska . Jednak w opracowaniach z nim związanych pisze się go jako Prostyńskiego są bowiem poważne fakty przemawiające za tym. Był pierwszym proboszczem w Stoczku w latach 1518 - 1540. Gdy powstała altaria w Prostyni w 1535 r. on został pierwszym altarzystą, będąc jednocześnie proboszczem w Stoczku . Miał on wpływ na tytuł altarii, która była poświęcona Matce Bożej, św. Andrzejowi - patronowi fundatora oraz św. Wawrzyńcowi - patronowi altarzysty. Wiadomo ponadto, że w 1539 r. odsprzedał parafii Prostyń swą dziedziczną część ziemi (pół włóki), którą miał na Maliszewie w miejscu zwanym Glina. Doceniał rolę szkolnictwa o czym świadczy jego zaangażowanie w otwarcie pierwszej szkoły w Prostyni i Stoczku . Zmarł w 1540 r. Został pochowany w krypcie pod głównym ołtarzem w stoczkowskim kościele.